5 Oktober 1987

Een wereldreis - het vertrek

Een mistige maandagochtend, oktober 1987. Heel vroeg, het is nog donker, stommelen we met zware rugzakken op onze rug, de trap af, de deur door. Dit is het begin, nu gaat het echt gebeuren. We gaan een half jaar rondreizen in Azië en het begint met een korte wandeling in het donker naar de stadsbushalte en dan een ritje van vijf minuten met de stadsbus naar het station van () Groningen. Het is haast niet te geloven dat het zo eenvoudig kan zijn. En het fantastische gevoel van vrijheid: terwijl overal de wekkers afgaan en iedereen zich op de nieuwe werkdag voorbereidt gaan wij er vandoor, met de stadsbus en de eerste trein naar Schiphol.

Onderweg in de trein wordt het heel langzaam licht maar de dichte mist blijft hangen. Op Schiphol blijkt het Interflug vliegtuig naar Oost-Berlijn enkele uren vertraagd te zijn door de mist. Heel vervelend, want zo missen we onze aansluiting naar Moskou. Gelukkig blijkt dat we vanaf Berlijn met Aeroflot naar Moskou kunnen vliegen. In Berlijn ontmoeten we onze 6 reisgenoten, die net als wij bij Nederlandse reisorganisaties een treinreis met de Transmongolië expres (een versie van de Transsiberië expres ) naar Peking hebben geboekt: 2 mannen van middelbare leeftijd uit een dorp bij Rotterdam met een videocamera die hier al heel lang naar hebben uitgekeken, 2 vriendinnen uit Amsterdam die net als mijn vriend en ik een tijd door Azië willen trekken, verder nog een jongen die een wereldreis maakt en een meisje onderweg naar Australië, die besluiten de hotelkamer te delen. Behalve onze reisgenoten voor de eerste week zien we in de wachtruimte ook de bemanning van het vliegtuig dat ons naar Moskou moet brengen. Het lijkt of ze proberen in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk alcohol naar binnen te werken.

Vol vertrouwen zetten we uiteindelijk de reis voort naar Moskou. Iedereen landt veilig, alleen de rugzak van één van de vriendinnen uit Amsterdam is niet meegekomen. Een probleem want de volgende dag vertrekt de trein naar Peking, de rugzak zal ze daar dus pas weer (over een week) terug zien (hoopt ze). Op het Moskouse vliegveld worden we opgevangen door Lydia, een gids van Intourist die Nederlands spreekt. We dachten dat we alleen een treinreis met de Transmongolië expres, een overnachting in Moskou en transits hadden geboekt (en een paar nachten Peking) maar gids en rondleiding in Moskou blijken van staatswege te zijn inbegrepen. Lydia leidt ons naar de bus die ons door de Moskouse nacht naar het torenhoge Kosmos-hotel brengt, ze regelt de kamers en vertelt hoe laat we de volgende ochtend klaar moeten staan voor de "excursie". Het is al na middernacht, we gaan slapen, de reis is begonnen.

Visum Berlijn