6-12 Oktober 1987

de Trans-Mongolië Expres (1):
Siberië

Dinsdag 6 oktober 1987 - 's Nachts om 23.58 vertrekt op het Yaroslav station in het noorden van Moskou de Trans-Mongolië Expres voor de lange reis naar Peking. De volgende maandag, bijna een week later, komen we daar tegen het eind van de middag aan. (Klik hier voor de trein tabel). De Trans-Mongolië Expres (zie foto's) is een variant op de Trans-Siberië Expres. De laatste gaat grotendeels over het zelfde traject door Siberië naar de oostkust, naar Wladiwostok. De Trans Mongolië Expres gaat naar Peking, net als de Trans Mandsjoerije Expres, de laatste slaat echter pas voorbij Mongolië af naar het zuiden naar China. (zie "Mijn tweede reis met de Trans-Siberië Expres - de Trans- Mandsjoerije Expres van Peking naar Moskou "). Onze trein, de Trans-Mongolië Expres, zal bij het Baikalmeer afslaan om ons door Mongolië naar Peking te brengen.

De coupé waar we ons in bevinden is kennelijk speciaal gereserveerd voor westerlingen. Onderweg komen we nauwelijks in contact met Russen. Later in 1992 als ik de reis in omgekeerde richting nog eens maak met de Transmandsjoerije Expres (zie ZijdeRoute reis) is dat totaal anders. Zelfs bij de etenstijden in de restauratiewagen lijkt een verdeling te hebben plaatsgevonden. De 'attendant' van onze coupé is Chinees. Hij zorgt er onder andere voor dat de grote samovar (heetwaterketel) gevuld blijft zodat we op ieder gewenst moment thee, oploskoffie of Cup-a-soup kunnen maken. De bekers met deksel staan al klaar.
Er is uiteraard ook een restauratie wagen. De openingstijden zijn steeds afgestemd op de tijdzone waarin we op dat moment zijn. Samen met de stops op de stations zorgen de maaltijden voor wat afwisseling in het treinleven. De menukaart ziet er redelijk uit maar het meeste is niet te krijgen (en het wordt gaandeweg nog minder). Met betrekking tot de proviand waren we (door de Lonely Planet Travel Survivalkit) gewaarschuwd niet te veel op de restauratiewagen te vertrouwen. Maar we hebben thuis al ingekocht en zijn dus goed voorzien, persoonlijk sleep ik al vanaf Groningen een grote Albert Heijn tas mee met proviand. Maar, al hoef je er voor het eten niet naar toe te gaan, de restauratiewagen is altijd leuk. Aan het eind van de maaltijd wordt afgerekend met behulp van een telraam!

Wat betreft de sanitaire voorzieningen zijn we helemaal aangewezen op de trein-wc's. Aan weerszijden van iedere coupé één. Tot mijn voldoening lukt het me zelfs daar mijn haar te wassen! (met een veldfles heet water uit de samovar gemengd met het straaltje koude water uit de kraan van het mini-treinwasbakje)

Onderweg stoppen we zo eens in de vier uur - overdag en 's nachts - bij stations. Behalve bij de grensstations is dat nooit langer dan voor een paar minuten. Onze reisgenoten uit Rotterdam verdwijnen dan meteen met hun videocamera uit het zicht. De meisjes uit Amsterdam doen samen met wat Denen en Duitsers rek- en strekoefeningen om het gebrek aan lichaamsbewging te compenseren. Niemand durft ver van de trein weg te gaan, bang als we zijn het startsein te missen en een week in een stad als Ilanskaya, Dozorne of Balabinsk te moeten blijven.

Onderweg in Siberië

Het uitzicht is tegelijkertijd saai en fascinerend. De eerste dagen veel modder en eindeloze berkebossen met hier en daar (flits) een houten dorpje. Ik had een beetje Russisch geleerd maar de stationnetjes vliegen te snel voorbij om zelfs maar de plaatsnamen in het cyrillisch alfabet te kunnen ontcijferen. De derde dag, donderdag , verandert het uitzicht geleidelijk aan: modder, houten dorpjes en berkebossen raken bedekt onder een laagje sneeuw. Vrijdag en zaterdag rijdt de trein door een besneeuwd Siberië......
(Klik op "The TransMongolië Trein Ervaring" (vernieuwd ! - gemixt met latere ervaringen) om het verstrijken van tijd en landschap ook een beetje te ervaren)