6-12 Oktober 1987

Van Moskou naar Peking:
de Trans-Mongolië Expres (2)
Mongolië en China

Zondagmorgen 11 oktober word ik wakker gemaakt, en terecht: we zijn in Mongolië !!! De zonsopgang boven het besneeuwde Mongoolse heuvellandschap is fantastisch. Een Mongool in traditionele kleding op een paard rijdt een eindje met de trein op. In de verte zien we hier en daar kudde's vee en nomadententen (foto links: Mongolië zaterdag ochtend).

We stoppen die dag maar een paar keer maar het is wel duidelijk dat we geleidelijk aan een hele andere wereld zijn binnengereden. Het landschap verandert in de loop van die dag nogal rigoreus: besneeuwde heuvels met kuddes (yaks?) gaan over in een droog en vlak woestijnlanschap: de Gobi-woestijn, met rollende bosjes die aan een cowboyfilm doen denken en zelfs kamelen. We zijn nu echt heel ver van huis.

Er is in de voorafgaande nacht een Mongoolse restauratiewagen aangekoppeld dus het eten is die dag Mongools. Net als in de Russische restauratiewagen zijn er slechts een paar van de gerechten die op de menukaart staan echt te krijgen, maar dat is niet erg, het is in ieder geval ander eten en een beetje variatie is inmiddels wel welkom (de van huis meegenomen proviand is al bijna uitgeput).

Station van
Ulaan Baatar

(Klik hier voor meer foto's van Mongolië)

Herder in de
Gobiwoestijn

De volgende nacht moeten we op het Chinese grensstation van Erenhot een paar uur uit de trein. De spoorbreedte in China is anders dan die tot nu toe, dus daarom worden de treinstellen in hun geheel op andere wielen gehesen. Deze operatie neemt een paar uur in beslag. Wij kunnen op het station ansichtkaarten en postzegels kopen en voor het eerst een kaart naar huis sturen. De Chinese tekens voor "Nederland" tekenen we na van het bord met informatie over de wisselkoersen.

De ochtend van maandag 12 oktober ontwaken we in China. Het Noord-China waar we met de trein doorheen rijden is het China zoals ik het me voorstelde: gele dorpjes, overal mensen in blauwe pakken bezig, druk en bedrijvig. In de restauratiewagen eten we lekker Chinees. Vanuit de trein vangen we glimpen op van de Chinese muur. We pakken de rugzakken weer in en keurig op tijd komen we aan het eind van die middag aan in Peking.