12-18 Oktober

Peking, draken en fietsen

In de late middag van maandag, de twaalfde oktober arriveren we uiteindelijk op onze eerste bestemming: Peking (Beijing). Na de rust in de trein is de drukte op het grote station van Peking overweldigend. Gelukkig is mijn vriend een ervaren reiziger, hij stevent recht op de taxi's af die voor het station staan te wachten. Voor de eerste paar nachten hebben we een hotel geboekt maar bij aankomst blijkt dat al vol te zijn en worden we overgebracht naar een ander (vrij luxe, wat ik pas in Yangshuo merk) hotel, het Tao Ran hotel.

Die avond eten we onze eerste Chinese maaltijd op Chinese bodem: eend met ananas, erg lekker zoals de meeste maaltijden die we nog in China zullen eten de komende weken. De plastic wegwerp eetstokjes nemen we mee voor toekomstig gebruik (hygienischer dan houten stokjes is ons verteld).Een wandelingetje in het park, de eerste brieven naar huis en een lange nacht slapen later gaan we weer naar het oorspronkelijk geboekte hotel terug. Het is maar een kort ritje per fietstaxi. Overal om ons heen zijn fietsen en iedereen belt als een gek met zijn fietsbel. Het lijkt wel een vreemd soort spitsuur voor fietsen, maar het is al halverwege de ochtend. Fietsen, bussen en vrachtwagens bepalen het straatbeeld.

(Klik hier voor extra foto's van het straatleven in Peking)

De rest van de dag zijn we op het station bezig een treinkaartje naar Guilin te kopen. Volgens de "Rough Guide" zou er een loket voor buitenlanders moeten zijn, of we dat hebben gevonden weet ik nog steeds niet, niemand spreekt Engels, wij geen Chinees. We worden van loketje naar loketje gestuurd, staan dan weer hier, dan weer daar een tijdje in een rij. Hoe het precies gegaan is weet ik niet meer maar uiteindelijk zijn we toch naar buiten gekomen met 2 kaartjes voor Guilin voor de volgende vrijdag, in een soft-sleeper d.w.z. een 4-persoonscoupe met tamelijk zachte slaapbanken (eigenlijk hetzelfde als wat we haden de transsiberië expres) , de meest luxueuze klasse (het hele begin van de reis was nogal luxe maar dat wist ik toen nog niet). Door deze ervaring besluiten we wel het reizen binnen China verder maar zoveel mogelijk te beperken.

De volgende dag bezochten we de beroemdste bezienswaardigheden van Peking: het Tian-An-Men plein (het plein van de Hemelse Vrede, 2 jaar later zou het leger hier een een pro-democratische studentenopstand neerslaan) en de Verboden Stad. De Verboden Stad, vroeger paleis van de keizer en verboden voor het volk, is vooral heel groot (72 ha, 800 gebouwen). De ingang is aan de zuidkant, de kant van het Tian-An-Men plein en hoe verder je naar het noorden gaat, des te gewichtiger de gebouwen. Aan de centrale noord-zuid as staan een aantal ceremoniële gebouwen, met namen als "Hal van de Hoogste Harmonie"," Poort van Hemelse Zuiverheid" en "Paleis van de Aardse Rust". Deze gebouwen staan midden op enorme pleinen, soms op verhogingen. Links en rechts ervan liggen, vooral op de noordelijke helft van het terrein veel bijgebouwen en paleizen die nu vaak als museum zijn ingericht. Midden achterin bevind zich de Keizerlijke Tuin, een klassieke Chinese landschapstuin met rotspartijen, goudvissen en het "Duizend Herfsten Pavilioen".

Een andere keizerlijke bezienswaardigheid, Tiantan, de Tempel van de Hemel (zie extra opties of klik hier voor meer foto's en informatie) hebben we een dag later bekeken. Dit tempelcomplex, gelegen in een groot park, werd gebruikt voor godsdienstige ceremoniëen die werden uitgevoerd door de keizer, de zoon des hemels, zoals het jaarlijkse gebed om een goede oogst.

Detail van de Tempel van de Hemel:

Verder waren we in de Lama tempel, de beroemdste Tibetaans-Boeddhistische tempel binnen China, buiten Tibet zelf . De tempelgebouwen, de belangrijkste zijn vijf hallen van oplopende grootte, bevinden zich in mooie tuinen met hofjes en galerijen. Sinds 1744 is het een lama-klooster, het heeft als door een wonder de Culturele Revolutie doorstaan en is in 1979 uitgebreid gerestaureerd als symbool van godsdienstvrijheid en nationale eenheid.

Peking is erg groot maar om van de ene plek naar de andere te komen gingen we meestal lopen, soms met de bus. Onderweg hebben we veel van het "echte" Peking gezien. Zoals al gezegd werd (ik ben er in 1992 weer geweest, toen was het al heel anders !) het straatbeeld vooral bepaald door heel veel fietsen en verder bussen en vrachtauto's. Zelfs wasmachines en koelkasten werden op de fiets vervoerd! Veel mensen droegen de bekende blauwe Mao-pakken. De straten waren vaak breed en beplant met grote bomen. Op hoeken waar grote wegen elkaar kruisten waren (ter waarschuwing) bloederige foto's tentoongesteld van de ongelukken die op dat kruispunt waren gebeurd.

Zo'n grote stad kun je eigenlijk niet in een paar dagen bekijken (dat geldt trouwens voor veel plaatsen onderweg) maar we hadden de treinkaartjes, dus na vier dagen vertrokken we naar het zuiden, naar Guilin. We vertrokken vrijdagavond, de 16e oktober en brachten de hele zaterdag in de trein door. We deelden de coupé met 2 Chineses, een tante en een nichtje uit Hong Kong. Ze spraken bijna geen Engels en het kleine beetje Chinees dat ik kende en wat in mijn "Hoe spreek ik Chinees" boekje stond was eigenlijk van de verkeerde soort (Mandarijn, ipv Kantonees wat zij spraken, hoewel de Chinese tekens hetzelfde zijn) maar toch hebben we leuke gesprekken met ze gevoerd. Zaterdagochtend, om 6 uur, stapten we uit de trein, rugzakken op, op weg naar het busstation van Guilin op zoek naar de bus naar Yangshuo........

Onderweg uit de trein van Peking naar Guilin