Schotland Engeland 2011

We zijn deze keer, in 2011, twee keer in Edinburgh geweest: eerst een middag (nadat we 's ochtends in Stirling Castle waren geweest) en daarna nog een hele dag.
De eerste dag was het schitterend weer en hebben we de Royal Mile afgelopen waar allerlei straattheater was ivm het Edinburgh Festival. Aan het eind hebben we bij de Starbucks in de Waterstones uitgerust cq boeken gekocht.
De tweede dag was erg regenachtig toen zijn we in Edinburgh Castle geweest en daarna in de souvenirwinkel er vlakbij waar demonstraties kilt weven zijn en 's middags in het National Museum van Schotland.
Alle foto's met wat uitleg hieronder.
(nog meer: foto's + reisverslag Edinburgh in 2014)

Aan de Royal Mile, de hoofdstraat die begint bij het kasteel, staat halverwege de St Giles Cathedral.(foto's onder)
De gebrandschilderde ramen uit de 19e eeuw zijn eigenlijk wel wat kleurrijk voor de de strenge presbyterianen, maar omdat ze bijbelverhalen uitbeelden werden ze toch toegestaan. (zie hierover op wikipedia, St Giles Cathedral, Edinburgh)
Scroll de foto hieronder om meer van het raam te zien. Daaronder een afbeelding van een doedelzak spelende engel (te vinden in de kapittelzaal, rechts achterin).

Het was gezellig op straat: veel muziek, straattheater en goochelaars. Dit heeft te maken met het bijgebeuren van het Edinburgh Festival, de 'Fringe'.

Tenslotte even naar de Waterstones aan Princes Street voor de Starbucks (Nico, Roos, Eva) en de boeken (ik - zie ook de lijstjes met mijn favoriete (Engelse) boeken)

Trouwens die Schotse rokken, elke clan zijn eigen ruitje, is niet een eeuwenoude traditie maar pas in 1822, door Walter Scott, ter ere van bezoek van koning George IV aan Schotland, bedacht!
Op de foto links het monument voor Walter Scott, beroemde schrijver van Schotse historische klassiekers zoals die over de Schotse helden Ivanhoe en Rob Roy.

Edinburgh spreek je uit als Edinboro: hier een Engelse website over de juiste Engelse uitspraak van Edinburgh en hier Edinburgh uitgesproken op z'n Hindi-Engels.

Een dag later gaan we weer naar Edinburgh, dit keer is het regenachtig, geen motregen maar stortbuien.
We bekijken Edinburgh Castle. Dit is vrij snel gebeurd, het meeste tijd kost het que-en langs de Schotse kroonjuwelen en 'de Stone of Scone'.
Destijds zei het me niet zoveel, maar in het boek van James Robertson, '"And the land lay still" , een roman die ook heel erg over Schotland gaat (ook in mijn favoriete boeken) , las ik later over de steen die van groot belang is voor het Schotse gevoel.
Korte geschiedenis van de Stone of Scone/Stone of Destiny: Al in de middeleeuwen werden Schotse koningen erop gekroond, tot 1296 toen Edward I de steen meenam naar Londen en daar onder de Britse kroningstroon in Westminster Abbey liet plaatsen. In 1950 verdween de steen tijdelijk, vermoedelijk gestolen door Schotse studenten. In 1996 werd de steen definitief naar Schotland teruggebracht, naar Edinburgh Castle dus. Wel is het de bedoeling dat de steen weer in Westminster Abbey dienst doet als daar een nieuwe Britse koning wordt gekroond.
Meer hierover op wikipedia-Stone of Scone of op de website van Edinburgh Castle.

Het regent hard, we drogen een beetje op in de grote souvenirwinkel links op de hoek waar de Royal Mile begint en waar o.a. tartans, Schotse ruitjes, worden geweven.
Verder zijn er allerlei kwaliteitssouvenirs te koop. Wij kopen niets, maar later thuis bestel ik Shetlandwol om zelf de echte Shetlandtruien te breien.
De eerste wol komt aan met poststempels van Lerwick (hoofdstad van de Shetlandeilanden die 180 km uit de kust van Schotland liggen) en met een onmiskenbare schapenlucht die er na maanden nog steeds niet helemaal af is!

De middag brengen we door in het National Museum of Scotland, een leuk museum met een brede verzameling: van het Monymusk reliekenkistje uit 750 en walvisivoren schaakstukken gevonden op Lewis uit de 12e eeuw (in het British Museum in Londen zijn er ook een paar) tot het gekloonde schaap Dolly (5 July 1996 – 14 February 2003, daarna opgezet).