Pisa en Lucca bezochten we op één dag.
's Ochtends vroeg eerst Pisa.
Pisa is niet alleen een toren. Er hoort een grote dom bij en nog een baptiserium
(doopkapel, foto rechts op de voorgrond) en de Campo Santo: een begraafplaats
met rijk bewerkte sarcofagen meegebracht door kooplieden van over zee (Pisa
lag vroeger aan zee).
Het hele complex wordt de Campo dei Miracoli genoemd.
Geïnspireerd door Arabische motieven en de levendige taferelen op de
doodskisten ontstond hier aan het eind van de 13e eeuw een manier van afbeelden
die veel expressiever was dan wat men in de middeleeuwen gewend was.
In het Campo Santo (foto's links) zijn dergelijke doodskisten te zien en
fresco's uit de 14e eeuw.
In de kerk en het baptiserium een bewerkte kansel en beelden van vader en zoon Pisano voorlopers van de renaissance.
Pisa, boven het exterieur foto links het interieur van de Duomo.
Foto's onder: de kansel van Pisano.
En dan is er nog de toren. Je mag er weer op maar in kleine groepjes tegelijk.
Wachten dus.
Roos werd wel misselijk van het gedraai op de wenteltrap op de scheve toren.
Foto rechts: de toren een kleine 20 jaar geleden, toen mocht je er niet
op. En hij lijkt ook wel iets schever te staan toen.
Dan de Piazza del Mercato, een rond plein. Hier was in de Romeinse tijd
een amfitheater, dat is verdwenen maar de huizen staan nog cirkelvormig
om het plein.
De foto links is van de vorige keer (1992) maar aan dit beeld is niets veranderd
(foto onder).
Het is een korte rit van Pisa naar Lucca, dwars door een gebergte heen.
In de buurt zijn marmergroeven. We vragen ons af of we in de verte marmergroeven
zien of dat het sneeuw is. Sneeuw lijkt onwaarschijnlijk, het is ondertussen
wel weer erg heet (zoveelendertig graden).
In Lucca wandelden we een stukje over de muur (foto linksboven). Daarna
gingen we een ijsje eten onder de platanen(?) van het Piazza Napoleone (foto
rechts). Het was al Eva's tweede ijsje vandaag, van de serie "Eva
eet een ijsje in..." heeft ze nu haar buik wel vol. Dit was dus
de laatste.