In het dorpje, waar we over zullen stappen op de jeeps waarmee de kraterrand
van de Bromo wordt bedwongen, staat de thee al klaar. Door de ramen worden
we alvast door de schoolkinderen bespied. De komst van een groep Nederlanders
brengt hier regelmatig de nodige afleiding.
Een bezoekje aan de school hoort daar ook bij (foto's onder).
Nog meer pret met Nederlanders, compleet met bijbehorende herrie....
En dan, waar het eigenlijk om ging, op naar de Bromo. Links een overzichtskaartje:
Vanaf het dorpje met de school gingen we, staand achterin jeeps, door de bossen,
de caldera (de grote oude krater van ca 8 km doorsnee) in. Eerst stijgen en
over de rand weer dalen en over een grasvlakte. Na een paar kilometer gingen
we picknicken.
En dan verder lopen door de "zand woestijn" naar de krater van de
Bromo zelf (zonder top, met veel rook = sulfur damp). De oude vulkaan ernaast
heet Mt Batok.
Klik hier voor de overzichtskaart
van onze tocht door de Tenger caldera op wat groter formaat.(en in een
apart venster).
Daarna weer terug, te paard of te voet, naar het hotel op de rand van de
caldera, nog zo'n 3 kilometer. Bij elkaar hebben we al een hele afstand afgelegd,
de laatste loodjes, de calderarand op, zijn dan ook zwaar.
Foto onder (uitpuffend): uitzicht op de caldera vanaf de rand aan de westkant.
Dan gaan we naar de Bromokrater zelf. De meeste kinderen gaan op paardjes.
Het paard waar Roos op zit (links op de foto boven) heeft geen zin en gallopeert
hard de andere kant op, alvast in de richting van het hotel. De begeleider
rent er achter aan en weet ze gelukkig in te halen, ondertussen zijn ze dan
wel ruim een kilometer verderop.
Met Eva ging het deze keer goed, klik
hier voor haar paardenavontuur in Costa Rica.