het Dolmabahçe paleis

Dit paleis werd in de 19e eeuw gebouwd met veel pracht en praal om niet onder te doen voor Europese paleizen als Versailles. De toenmalige Sultan, Abdülmecit , verhuisde van het Topkapi paleis hiernaar toe.
Wij gaan per ongeluk door het raam naar binnen (vanaf waar wij de plastic hoezen om onze schoenen doen leek het de enige toegang, hoewel met een nogal hoge drempel) en sluiten ons vervolgens min of meer per ongeluk aan bij een Nederlands reisgezelschap (we volgen blindelings het verzoek "Deze kant op alstublieft") van de SRC met een aardige Turks/Nederlandse gids ("Haydi haydi/loop door, loop door"). Achteraf wel handig want nu kan Eva ook alles verstaan.

...maar eerst 's ochtends nog eens uitgebreid ontbijten (de laatste keer) in het Yasmak Sultan. We hebben er ook foto's en een filmpje van gemaakt (met meeuwen en boten en commentaar van Roos).

Je moet naar binnen met een gids (Engelse gids van het museum is inclusief de toegangsprijs), met hoesjes om je schoenen. Je mag dan nog niet op het parket, moet flink doorlopen bij de vitrines met serviezen e.d. en mag ook geen foto's maken. Elke keer dat ik denk zal ik het toch stiekem doen (klein cameraatje zonder flits, grote groep) kijkt een bewaker me net aan dus ik durf het toch niet. Er staan ook foto's genoeg in de reisgidsen, zoals van de glazen trap of de enorme kroonluchter.
Hier dus alleen wat foto's van buiten.

op het Hippodroom

Met de tram die we nu helemaal gewend zijn zijn we binnen de kortste keren weer aan de overkant van de Gouden Hoorn, in Sultanahmet. We stappen uit bij het Hippodroom, een groot plein midden in de oude binnenstad, in de Romeinse tijd de plek van onder andere de paardenraces.
We kopen wat souvenirs(zoals de namaak miniatuur links) en gaan dan eindelijk eens maïs en kastanjes eten (Eva maïs, Roos kastanjes) Verder laat Nico zijn schoenen poetsen, iets wat ook al langvan plan waren en vandaag, onze laatste dag hier, dus eindelijk maar eens moet gebeuren.

Dit museum, gevestigd in een oud paleis, bevat allerlei oude kunst- en gebruiksvoorwerpen uit de islamitische wereld, vooral uit Turkije.
Wij gingen er vooral heen om nog wat miniaturen te zien (foto's links-kijk goed: betoverd!-en boven). Er zijn ook veel kleden en in de kelder een afdeling met allerlei 19e eeuwse Turkse interieurs(inclusief een nomadentent)

's Avonds eten we lekker "Ottomaans" bij een restaurant om de hoek aan de Ibni Kemal Caddesi, Pasazade. We hebben er zelf geen foto's gemaakt maar ze hebben zelf een website, daar komt de foto onder van. Het dakterras, dat er op de website erg aanlokkelijk uit ziet, was toen wij er waren (begin mei) nog niet open. Maar binnen was het dus ook leuk. En lekker.

Nog eens naar de Grote Bazaar

's Middags gaan we nog eens naar de grote bazaar, nu echt om zaken te doen (dwz. kussenhoezen etc. kopen - klik voor een complete & geïllustreerde lijst van onze souvenirjacht).
Foto rechts onderweg naar de bazaar, in één van de straten aan de noordkant. De straatjes rond de Bazaar zijn minstens zo interessant als de Bazaar zelf.

Tenslotte gaan we langs de universiteit(we mogen helaas niet via de tuin)in de richting van de Süleymaniye Camii, de Süleymaniye Moskee die ook erg mooi schijnt te zijn. Hier zagen we de waterverkoper die op de voorkant van het ANWB-Extra gidsje staat.
Wij gaan alleen langs de moskee, want ons doel is Lahle Bahce, een verdiept gelegen theetuin (foto onder). Een prettige plek om - onderuit gezakt in de kussens - een beetje bij te komen.

En de volgende ochtend vlogen we weer naar huis, vanaf het vliegveld op de Aziatische kant (Sabiha Gökcen).
Door het raampje konden we Istanbul mooi zien liggen. Tot ziens!